Si scioglie a sciuma di u mar d’amore
E lascia ind’a rena striccie di vita
Quant’ind’a timpesta tempi d’abbunita.
Fughjita a nave, u fiatu si more.

Attempu si porta un aspru sicretu
Cusi foscu da diavulu cuntentà
Bellu luntanu da a funa lentà
E d’apre u cor’ di l’alma u lucchettu.

Tal’Venere Elisa da a marea
Rinasce ; è supraneghja u riflussu
Sola vestuta di a prima livrea

Chieta, avvinta di vuluttà è lussu.
U sangu’in pettu batt’un dolce rimore
Mentre chi rivene a sciuma d’amore

*D’après le roman de MP Panzani